ទីណាមានអវិជ្ជានិងតណ្ហាគ្រប់គ្រងទីនោះមានតែក្តីវិនាសដោយការបែកបាក់ព្រាត់ប្រាសវិនាសហិនហោចតែប៉ុណ្ណោះ។ ទាល់តែចេះព្រមចេះល្មមចេះគ្រប់ទើបស្គាល់ពាក្យថាសុខ ពាក្យអស់នេះកើតពីបញ្ញាដែលទទួលបានពីការអប់រំចិត្តនេះឯង។