ធម្មជាតិរបស់កំហឹងគឺជាកំហឹង មិនមែនកំហឹងរបស់បញ្ញវ័ន្ត កំហឹងរបស់ព្រះរាជាស្រាលជាងកំហឹងរបស់កម្មករកសិករ ស្រាលជាងកំហឹងរបស់ជនពាលអ្វីនោះទេ ធម្មជាតិរបស់កំហឹងគឺនាំមកនូវក្តីអន្តរាយជានិច្ច ។ ខឹងខុស ខឹងខូច ខឹងខាត គឺខឹងនាំឲ្យគិតខុស ខឹងនាំឲ្យខូចប្រយោជន៍ ខឹងនាំឲ្យខាតមិត្ត ខាតលាភជាដើម ។ ខឹងព្រោះអំនួត ខឹងព្រោះមានះប្រកាន់ ខឹងព្រោះមានអាង មានតែសតិនិងបញ្ញាដែលមានកម្លាំងប៉ុណ្ណោះទើបអាចទប់ទល់បាន ។ សតិបញ្ញាដែលមានកម្លាំងគឺកើតពីការហ្វឹកហាត់ក្នុងសតិប្បដ្ឋាន៤នេះឯង !