បើយើងមិនទាន់ចេះស្រឡាញ់ខ្លួនឯងនៅឡើយ យើងក៏មិនទាន់ចេះស្រឡាញ់អ្នកដទៃដែរ ! ស្រឡាញ់ខ្លួនឯងទើបមិនគិតអាក្រក់ មិននិយាយអាក្រក់ មិនធ្វើអាក្រក់ដាក់អ្នកដទៃ ហើយព្យាយាមធ្វើល្អដាក់អ្នកដទៃ ដើម្បីឲ្យខ្លួនឯងមានក្តីសុខ ។ ការបដិបត្តិធម៌គឺដើម្បីរៀនរស់នៅជាសុខ ដោយការមិនស្រឡាញ់ស្អប់ មិនជាប់ជំពាក់ នៅចំពោះមុខសភាវធម៌ទាំងឡាយគឺចិត្តនៅជាធម្មតាៗជានិច្ច ។ ការបដិបត្តិដែលនៅមិនទាន់ចូលដល់ការពិត គឺជាការបដិបត្តិនៅមានទុក្ខក្នុងចិត្តនៅឡើយទេ ត្រូវព្យាយាមជាបន្តទៀត មិនត្រូវរាថយឬដាក់ចុះឡើយ ! ។