Serey is utilizing Blockchain technology

អត្ថន័យ ពាក្យថា ប្រេត

S

sokoeun

ប្រេត អានថា ប្រែត​ តាម​សំនៀង​ខ្មែរ គឺ​ជា​ពាក្យ​ខ្ចី​មក​ពី​ភាសា​សំស្ក្រឹត ចំណែក​ពាក្យ​ខ្ចី​មក​ពី​ភាសា​បាលី​វិញ​ ហៅ​ថា "បេត" អានថា ប៉េតៈ ។ អត្ថន័យ​ដើម​របស់​ពាក្យ​ ប្រេត គឺ​ជា​ មនុស្ស​ស្លាប់​ ​ឬ​ ព្រលឹង​ខ្មោច ។ នៅ​ក្នុង​វចនានុក្រម​ខ្មែរ ប្រេត ប្រែ​ថា សត្វ​កើត​ក្នុង​អបាយភូមិ​ពួក​មួយ ឧទាហរណ៍ ពួក​ប្រេត ។ បើ​ប្រើ​ជា​គុណនាម​វិញ ប្រេត មាន​ន័យ​ថា (អ្នក) ដែល​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​កាន់​បរលោក​ហើយ ។ ក្រោយ​មក​ពុទ្ធ​សាសនា​មហាយាន​បាន​ជ្រាប​ទៅ​ដល់​ប្រទេស​ចិន ជនជាតិ​ចិន​បាន​បក​ប្រែ​ពាក្យ​ ប្រេត ពី​ភាសា​សំស្ក្រឹត​ទៅ​ជា​ភាសា​ចិន​ថា "អេគុយ" (egui) ដែល​មាន​ន័យ​ផ្សេង​ថា "ខ្មោច​ស្រេក​ឃ្លាន" ដែល​ជាប់​អត្ថន័យ​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​ព្រះត្រៃបិដក និង ផ្នត់​គំនិត​ខ្មែរ និង សាសន៍​ផ្សេង​ៗ​ទៀត​ដែល​កាន់​ពុទ្ធសាសនា​និកាយ​ថេរវាទ​ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ ។ ទស្សនៈ​អំពី​ខ្មោច​ ឬ ព្រលឹង​ នៅ​ក្នុង​វប្បធម៌​របស់​ជនជាតិ​ឥណ្ឌា និង ជនជាតិ​ចិនដូច​គ្នា​ ។ ដូច្នេះ​ការ​បក​ប្រែ​ភាសា និង ការ​បង្រៀន​ទ្រឹស្តី​ពុទ្ធសាសនា​ក៏​មាន​ការ​ប្រែប្រួល ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​ទស្សនៈ​ថ្មី​ស្រឡាង​នៅ​ជំនាន់​ក្រោយៗ​ទៀត ។ ![maxresdefault.jpg](https://serey.io/imageupload_data/b828e57731c34193d685ea9768fc378fc7504fe3) តាម​ន័យ​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​បេតវត្ថុ នៃ​គម្ពីរ​ព្រះត្រៃបិដក​របស់​ពុទ្ធសាសនា​និកាយ​ថេរវាទ ពាក្យ​ថា ប្រេត គឺ​ជា​ បុថុជ្ជន ឬ ជនសាមញ្ញ ដែលស្លាប់​រួច​បាន​​​​កើត​ជា​សត្វ​ក្នុងអបាយភូមិ ពោល​គឺ​អបាយភូមិ​បេតវិស័យ ដោយសារ​តែ​ពួក​គេ​បាន​ប្រពឹត្ត​អកុសលកម្ម​ផ្សេងៗ​កាល​ពី​នៅ​ជា​មនុស្ស ។ ​បើ​ពិចារណា​តាម​លក្ខណៈ​វិទ្យាសាស្ត្រ មនុស្ស​ស្លាប់​គ្មាន​បន្សល់​អ្វី​ជា​គ្រឿង​សម្រាប់​ចងចាំ​ទេ​ ។ ទោះ​បី​សាច់ញាតិ​យក​សាកសព​ទៅ​ដុត​កំទេច​ចោល ​យក​​ទៅ​កប់​ក្នុង​ដី បោះ​ចោល​ក្នុង​ទឹក​សមុទ្រ​ឬ​ទន្លេ ឬ​កាត់ចិញ្ច្រាំ​ឲ្យ​ត្មាត​ស៊ី​ក៏​ដោយ ក៏​សាកសព​នោះ​​គ្មាន​អ្វី​សល់​​សេចក្តី​ចង​ចាំ​ឬ​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​អ្វី​ឡើយ ។ បើ​ញាតិ​កប់​ខ្មោច​ក្នុង​ដី សាច់រាងកាយ​នឹង​ផុយ​រលួយ​មុន​គេ ​ក្រោយ​មក​​ឆ្អឹង​ក៏​​នឹង​រលាយ​ទៅ​ជា​ដី​បាត់​នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​ជា​ប្រាកដ ។ តើ​​ខ្មោច​នោះ​មាន​អ្វី​​សេស​សល់​​ដែល​អាច​​​រក្សា​ការ​ចង​ចាំ​ថា​ បុគ្គល​នេះ​ជា​សាច់​ញាតិ​របស់​ខ្លួន ឬ មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ស្រេក​ឃ្លាន ឬ ខឹង​សម្បារ​នោះ ? សូម្បី​មនុស្ស​នៅ​រស់​ក៏​មាន​បញ្ហា​លំបាក​ចងចាំ​ទៅ​ហើយ រហូត​មាន​ជម្ងឺ​មួយ​ចំនួន​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ជម្ងឺ​បាត់​បង់​ការ​ចង​ចាំ​ទាំង​ស្រុង​ក៏​មាន ចុះ​ទម្រាំ​ខ្មោច​ផុយរលួយ​ខួរ​ក្បាល​គ្មាន​សល់ តើ​ឲ្យ​វាចាំ​អ្វី​បាន ។ ​ជំនឿ​ដែលត្រឹមត្រូវ​មួយ​ចំនួន​​ត្រូវ​បាន​​​មនុស្ស​ខ្លះ​ខំ​ផ្សារ​ភ្ជាប់​ទៅ​នឹង​​ពុទ្ធសាសនា​និកាយ​ថេរវាទ​គឺមិនមែន​ចាប់បង្ខំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ល្ងិតល្ងង់​ជឿ​កាន់​យក​ និង បន្ត​អនុវត្ត​រហូត​មក​ដល់​បច្ចុប្បន្ននោះទេ គឺមានហេតុផលច្បាល់លាស់ ។ ជំនឿ​ដែល​មាន​ភាព​ប្រាកដ​និយម​ទាំង​នោះ​បាន​បន្លាច​ថា​ជន​ណា​ដែល​បានប្រព្រឹត្ត​អកុសលកម្ម ដូច​ជា​ការ​សម្លាប់សត្វ, ការ​លួចទ្រព្យគេ, ការ​ប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម, ការ​ភូតកុហក និង ការ​ផឹកសុរា​មេរ័យ ពេល​ស្លាប់​នឹង​​ទៅ​កើត​ក្នុង​ភព​នរក តិរច្ឆាន ប្រេត ឬ​ អសុរកាយ ។ ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​បំភ័យ​ថា ទោះ​មនុស្ស​ក្រុម​ខាង​លើ​នេះ​​​បាន​កើត​ជា​មនុស្ស ក៏ដោយ ក៏បាន​ត្រឹម​តែ​ជា​មនុស្សប្រកប​ដោយ​ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ។ អ្នក​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​ខាង​សាសនា​នានា​នៅ​លើ​ពិភពលោក​បាន​រិះគន់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​លើ​ការ​​បង្រៀន​សេចក្តី​ជំនឿ​មាន​ប្រាកដ​និយម​បែប​នេះ​ ព្រោះ​ថា​ការ​បង្រៀន​បែប​នេះ​គឺ​ជា​វិធី​បង្រៀន​ដែល​គ្មាន​មូលដ្ឋាន​ច្បាស់​លាស់​តាម​បែប​វិទ្យាសាស្ត្រ​ (ឧទាហរណ៍​ ចិត្តវិទ្យា) ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​រៀន​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត​មេត្តា និង​ ករុណា ។ ក្រុម​មនុស្ស​ខ្លះ​បកស្រាយ​ថា ប្រេតមានច្រើនប្រភេទ ពួកខ្លះមានឫទ្ធិ​អំណាច អាចបង្ហាញ​ជា​រូបរាង​ឥដ្ឋារម្មណ៍ និងអនិដ្ឋារម្មណ៍បាន។ ប្រេតពួកខ្លះ ពេលយប់ជាទេវតា សោយសុខសម្បត្តិក្នុងវិមាន ពេលថ្ងៃជាប្រេត សោយទុក្ខវេទនា ។ ប្រេត​ពួកខ្លះអត់ឃ្លាន មានមាត់ប៉ុនម្ជុល, ពួកខ្លះត្រូវស៊ីរបស់បដិកូល(របស់មិនស្អាត) ដូច​ជា​​សាកសពសត្វជាដើម ។ ប្រេត​ប្រភេទ​ផ្សេង​ទៀត​គ្មានអាហារស៊ីរហូតអស់ពុទ្ធន្តរ (រយៈពេល​ចន្លោះ​ការ​ត្រាស់ដឹង​នៃ​ព្រះ​ពុទ្ធ​មួយ​អង្គ​ទៅ​មួយ​អង្គ​ទៀត) ។ ជំនឿ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​អស់​សំណើច​ទាំង​នោះ​​បន្ត​បកស្រាយ​ថា ប្រេត​ភាគ​មានច្រើន​មិន​អាច​ទទួល​បាន​អាហារ​ដែល​ញាតិ​ឧទ្ទិស​ជូន​នោះ​ទេ​ មាន​តែ​ប្រេត​ប្រភេទ បរទត្តូបជីវកប្រេត ទើប​អាច​ទទួល​បាន ។ ចុះ​បើ​ប្រេត​មួយ​ចំនួន​ធំ​មិន​អាច​ទទួល​អាហារ​ឬ​បុណ្យ​ដែល​ញាតិ​ឧទ្ទិស​ជូន​នោះ​បាន​ផង តើ​ញាតិ​សារលោហិត​ខំប្រឹង​បន្ត​ធ្វើ​បុណ្យ​ឧទ្ទិស​កុសល​ទៅ​ប្រេត​ទាំង​នោះ​​នៅ​ពេល​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ​ធ្វើអ្វី ?​ គឺដើម្បីញុំាងសាមគ្គីធម៌ផងនឹង រក្សាប្រពៃណីផង និងជាការរលឹងដល់អ្នកមានគុណផង។ ទោះ​បី​ពុទ្ធសាសនិក​ជន​ខ្លះ​នៅ​តែ​​ជឿ​​ថា​​មាន​ប្រេត មាន​ស្ថាន​នរក ឬ ស្ថាន​សួគ៌ ក៏​តាម​ការ​សិក្សា​ប្រៀបធៀប​អក្សរសិល្ប៍​ និង ជីវភាព​មនុស្ស​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ឥណ្ឌា​ បាន​បង្ហាញ​​ថា​ ប្រេត​គឺ​ជា​តួអង្គ​តំណាង​ប្រជារាស្ត្រ​ក្រីក្រ​ ឬ​មនុស្ស​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ចណ្ឌាល (ក្រៅ​វណ្ណៈ) ដែល​ទទួល​រង​​ការជិះជាន់ មើលងាយ​មើលថោក កេង​ប្រវ័ញ្ច គាប​សង្កត់ បំបិត​សិទ្ធិ​សេរីភាព ទារុណកម្ម​ ពី​សំណាក់​មនុស្ស​នៅ​ក្នុង​វណ្ណៈ​ព្រាហ្មណ៍ និង វណ្ណៈ​ក្សត្រ ដែល​ជា​ក្រុម​មនុស្ស​មាន​អំណាច​ និង ​អ្នក​ដឹកនាំ​ប្រទេស ។ សម័យ​បច្ចុប្បន្ន នៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​ និង នៅ​ប្រទេស​ជាច្រើន​ទៀត​ដែល​គ្មាន​ការ​ដឹកនាំ​តាម​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ​រាប់​ទាំង​ប្រទេស​ខ្មែរ​ផង​ដែរ អំពើ​ថោក​ទាប​របស់​មនុស្ស​​​នៃ​វណ្ណៈ​ព្រាហ្មណ៍ និង វណ្ណៈ​ក្សត្រ (ពួក​អ្នក​ចេះ​ដឹង និង អ្នក​មាន​ទ្រព្យ​​ដែល​គ្មាន​គុណធម៌ រួម​ទាំង​អ្នក​ដឹកនាំ​ប្រទេស​) បន្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អានាចារ្យ គាប​សង្កត់​ បោកប្រាស់រាស្ត្រ​ក្រីក្រ​​​​ តាម​គ្រប់​រូបភាព រាប់​តាំង​ពី​ការ​បំបិត​សិទ្ធិ​​ប្រជារាស្ត្រ​មិន​ឲ្យ​មាន​ការ​ធ្វើ​បាតុកម្ម​ប្រឆាំង អំពើ​លួច​ប្លន់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​រាស្ត្រ និង ការ​បំបិត​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​ព័ត៌មាន​ត្រឹមត្រូវ ។ ប្រភព វិគីភីខា
0.000 SRY$0.00
Global
Global

Comments